Γενικευμένη αυτοδιάθεση

Γενικευμένη αυτοδιάθεση ονομάζεται το πολιτικό αίτημα να είναι ο κάθε κοινωνικός άνθρωπος ελευθερόφρων, αυτοπροαίρετος, αυτεπίτακτος και αυτεξούσιος, να απολαμβάνει χωρίς όρους και προϋποθέσεις τα πολιτικοθεσμικά και οικονομικοκοινωνικά μέσα που τον καθιστούν ικανό να μετέχει στον ιστορικά κατακτημένο βαθμό ελευθερίας και στην πολιτισμική ακεραιότητα της ιστορικής ολότητας.

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

ΗΓΕΜΟΝΙΑ-ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ-ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

του Μανώλη Γρηγοριάδη

"Ψάχνω για σώμα έτοιμο, ζεστό, ζεστό ακόμα
την παγωμένη μου ν’ αφήσω την πνοή επάνω
στα κουρασμένα βλέφαρα, κρυφά• στο φρέσκο σώμα
την παγωμένη μου ν’ αφήσω την ψυχή, εντός του,
έτσι βαθιά βαθιά να κοιμηθεί, στο όνειρό του.
…………………μαρμαρωμένο το σώμ’ αυτό
Και μέσα του θενά ‘μαι απόλυτος άρχων εγώ".

(ΜΑΡΙΑ ΛΑΕΡΤΗ)

Τον 18ο αιώνα στο Παρίσι, στα σαλόνια των κυριών Λαμπέρ, Τανσέν, Ντεφφάν, Λεσπινάς, Ζεοφρέν κλπ., στις πολιτικές λέσχες, στις μυστικές εταιρείες και στα καφέ ντε Προκόπ, ντε Φουά, των Τυφλών, των Όπλων του Παλαί Ρουαγιάλ κλπ., οι φιλοσοφικές και πολιτικές αντιλήψεις του Ορθολογισμού και του Διαφωτισμού, αναβαπτισμένες από τα επιτεύγματα της επιστήμης και τις νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες, έγιναν αντικείμενο ευρύτατων συζητήσεων και διαμόρφωσαν ένα ευρύτατο ριζοσπαστικό κοινωνικό στρώμα προπαγανδιστών των ιδεών της Γαλλικής επανάστασης.