«Γελάς κι εσύ στα
λούλουδα, χάσμα του βράχου μαύρο»
Μ’ αυτούς τους περίφημους
στίχους μίλησε ο Σολωμός με το Θάνατο, στον «Πόρφυρα».
Ε, όχι Θάνατε! Όχι Τάφε!
Ο Παναγιώτης ο Βήχος, ο
σύντροφός μας, αυτόν που γνωρίσαμε, αυτόν που αγαπήσαμε, αυτόν που λατρέψαμε,
δεν είχε κέντρο της ύπαρξής του, κέντρο του εαυτού του, του Εγώ του, το σώμα
του. Είχε κέντρο της ύπαρξής του, κέντρο του Εγώ του, την κοινωνία.
Ο άνθρωπος είναι σύνολο
κοινωνικών σχέσεων.
Άκου Θάνατε! Άκου Τάφε!
Οι κοινωνικές σχέσεις που
ονομάζονται Παναγιώτης Βήχος, αυτόν που γνωρίσαμε, αυτόν που αγαπήσαμε, αυτόν
που λατρέψαμε, είναι απέθαντες!
Ο Παναγιώτης ο Βήχος θα
’ναι πάντα μαζί μας! Όχι σαν μνήμης μορφή, Θάνατε, αλλά σαν πράξη, σαν δράση,
σαν υλική ύπαρξη.
Το πανό του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ
ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ θ’ ανεμίζει πάντα στις συγκεντρώσεις, στις διαδηλώσεις, στις πορείες.
Και θα είσαι κι εσύ μαζί μας, Σύντροφε! Όχι σαν μνήμης μορφή, αλλά σαν ύπαρξη.
Άκου Θάνατε! Άκου Τάφε!
Όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Όσα εμπόδια κι αν υψωθούν ενάντια στην ιστορική προσπάθεια του ανθρώπου να
καταργήσει την εκμετάλλευση και να κατακτήσει την ευτυχία, ο ιστορικός σκοπός
της ανθρωπότητας να περάσει «από το βασίλειο της Ανάγκης, στο βασίλειο της
Ελευθερίας» θα επιτευχθεί!
Σύντομα οι μη
εκμεταλλεύτριες τάξεις, και ιδίως η εργατική, αντί του συντηρητικού συνθήματος:
«ένα δίκαιο μεροκάματο, για μια δίκαιη εργάσιμη μέρα», θα υψώσουν στη σημαία
τους το επαναστατικό σύνθημα: «Κατάργηση του συστήματος της μισθωτής εργασίας».
Σύντροφε Παναγιώτη,
Ας μην ξεχνιόμαστε!
Ραντεβού το Σάββατο στο
Σύνταγμα.
Ενάντια στην κυβέρνηση,
την τρόικα, τα μνημόνια, τον προϋπολογισμό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου